a Cherry Duyns, artista y amigo.
Stefan Zweig decía que no bastaba
con pensar en la muerte.
Se la debía tener siempre delante.
De ese modo “la vida se haría más solemne,
más importante, más fecunda y alegre.”
No debió pensar lo mismo esa noche
en el hotel de Petrópolis.
A pesar del tórrido febrero en el trópico de Capricornio,
seguro que le dijo a su amada Charlotte Elizabeth Altmann:
“Tengo mucho frío esta noche...”
Y ella casi seguro le respondió: “Yo también...”
Él entonces pensó en el frío exilar, Zurich en la primera guerra,
en la segunda, Estados Unidos y ahora Brasil...
No hay cidade carioca que consuele tanto exilio.
- Enfriémonos juntos así nuestra muerte enfría las paredes.
Le pegó un tiro a su amada Charlotte Elizabeth Altmann.
Se pegó un tiro él.
Anónimos casi en el cuarto del hotel
a pesar de haber sido tal vez el mayor best-seller del siglo XX.
La muerte, Malraux, tiene por efecto
transformar la vida en destino?
Te parece todavía?
Naar aanleiding van de presentatie van de film van Cherry Duyns over Stefan Zweig in de Nederlandse televisie
TEGENSTELLINGEN
&
LOTGEVALLEN
aan Cherry Duyns, artiest en vriend.
Stefen Zweig zei dat
aan de dood denken
niet genoeg was,
dat je altijd de dood
voor je moet hebben.
Zo, op die manier, “zou het leven plechtiger,
belangrijker, vruchtbaarder en vrolijker worden”.
Die avond in dat hotel in Petropolis
zal hij niet zoiets gedacht hebben.
Ondanks het hete tropische februari,
zei hij tegen Charlotte Elizabeth Altmann, Lotte:
“Ik heb het koud vanavond...”
En zij antwoordde bijna zeker: “Ik ook...”
Dan dacht hij aan het koud van ballingschap,
Zurich in de Eerste Oorlog,
In de Tweede, eerst de Verenigde Staten, nu Brazilië...
Er bestaat geen cidade carioca
die zoveel verbanning kan vertroosten.
Als wij ons koud maken,
kan onze dood de muren koud maken.
Hij schiet zijn geliefde Charlotte Elizabeth Altmann, Lotte, dood.
Hij schiet vervolgens zichzelf dood.
Bijna anoniem in die hotelkamer,
ondanks het feit dat hij misschien
de grootste best-seller van de XX eeuw was.
Malraux, heeft de dood tot gevolg
het leven in lotgeval te veranderen?
Vind je dat nog steeds?
© ® Van Over sterfelijken en geesten, Ana Sebastián, 2007.
Vertaling: Ana Sebastián, 2008. Met dank aan de hulp van Jan de Jager.
No hay comentarios.:
Publicar un comentario